Nu vind ik mezelf best nog wel een tolerante man. Ik help bij in het huishouden (ik neem al wel eens een borstel ter hand wil dat zeggen, want strijken zal waarschijnlijk eerder tot ruzie leiden dan tot een welgemeende “merci schat”), ik sta al wel eens achter het fornuis en ik ga zelfs van tijd tot tijd mee winkelen zonder jammeren. Ik vind persoonlijk dat vrouwen met mij wel blij mogen zijn. Zonder te willen opscheppen. 😉
Maar naar één plaats krijgen ze mij nooit meer mee en dat is Maasmechelen Village. De wederhelft was vorige week ziek geweest en pas zondag was ze terug een beetje aan de beterhand. Gezien het redelijk mooi weer was, maar geen weer meer om naar zee te rijden en daar op een terrasje te gaan zitten, besloten we iets anders te doen. Op zondag zijn de opties dan vrij beperkt, en dus werd er voor Maasmechelen Village gekozen. Wat. Was. Dat. Daar. We waren niet de enige met dat idee duidelijk, de mensenmassa was niet te overzien. Ook in die winkels, gedrum en geduw, bah! Hun slogan is waarschijnlijk “het hele jaar solden“, maar dat is dus wel echt àlle aspecten van solden, duidelijk.
We zijn van pure miserie een dessertje gaan eten (binnen zitten in het lawaai, want buiten geen plaats – er zijn ook maar 3 etablissementen waar je iets deftigs kan eten en dat lijkt mij veel te weinig), en pas terug buitengekomen rond vijf uur ofzo. Toen kon je merken dat mensen naar huis vertrokken.
De koopjes zijn wel ok, voor dames dan. Voor mezelf niet direct iets gezien dat me aansprak. Mijn advies: ga op een regenachtige dag… Of ga niet. 😉
