Die zomer die begon zowat in mei … maar voor je het weet is die zomer weer allang voorbij. Die tekst uit het legendarische lied van Gerard Cox weerspiegelt perfect wat ik momenteel voel.
De echte zomer was misschien al wel even voorbij, getuige de plensbuien de voorbije weken. Maar nu ook de lange sportzomer volledig voorbij is, heb ik toch het gevoel dat ’t allemaal zo snel gepasseerd is.
Het begon in mei met de Giro, gevolgd door het EK voetbal, Tour de France, Olympische Spelen, Vuelta en werd dit weekend afgesloten met het wereldkampioenschap wielrennen in Valkenburg. Tussendoor had je ook nog even een korte periode Paralympische spelen, maar daar heb ik eerlijk gezegd niet echt naar gekeken. Al de rest heb ik met veel belangstelling gevolgd. Het klinkt misschien wat idioot, maar ik denk er al een beetje met weemoed aan terug haha. Het blijft natuurlijk maar sport, maar toch …
Maar niet getreurd, er blijft natuurlijk nog competitievoetbal, Europees voetbal en niet te vergeten de laatste wielerklassiekers (Parijs-Tours, Ronde van Lombardije) en de start van het nieuwe veldritseizoen. Er zal altijd wel iets van sport zijn om me geboeid te kunnen houden 🙂
